مقایسه‌ی سوئیچ‌های مدیریتی با سوئیچ‌های ساده

سوئیچ‌های شبکه مدیریتی و غیر مدیریتی به طرق مختلفی از جمله کنترل و هزینه متفاوت هستند. سوئیچ‌های مدیریتی از کنترل گرانول بیشتری پشتیبانی می‌کنند، اما سوئیچ‌های غیر مدیریتی قیمت پایین‌تری دارند.

سوئیچ‌های مدیریتی نسبت به سوئیچ‌های غیر مدیریتی توانایی بیشتری دارند، اما برای استفاده حداکثری از آن‌ها به یک مدیر یا مهندس ماهر نیز نیاز است. سوئیچ مدیریتی امکان کنترل بهتر شبکه‌ها و فریم‌های داده در حال حرکت در آن‌ها را فراهم می‌کند. از سوی دیگر سوئیچ‌های غیر مدیریتی، دستگاه‌های متصل را قادر می‌سازند تا در ابتدایی‌ترین شکل خود با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

در ادامه این مقاله، سوئیچ‌های مدیریتی را با سوئیچ‌های غیر مدیریتی مقایسه خواهیم کرد.

سوئیچ غیر مدیریتی چیست؟

سوئیچ‌های غیر مدیریتی برای تعیین پارامترهایی مانند نرخ داده و استفاده از حالت نیمه دوطرفه یا تمام دوطرفه از پورت‌های خودکار استفاده می‌کنند. علاوه بر این، سوئیچ‌های غیر مدیریتی مفهومی از شبکه‌های محلی مجازی (VLAN) ندارند. بنابراین، همه دستگاه‌ها به یک دامنه پخش تعلق دارند.

با این حال، سوئیچ‌های غیر مدیریتی یک جدول آدرس کنترل دسترسی رسانه (MAC) را حفظ می‌کنند. این جدول آدرس‌های MAC آموخته شده به صورت پویا و پورت سوئیچ مربوطه را که آدرس MAC بر روی آن قرار داده شده است، ردیابی می‌کند. گنجاندن جدول آدرس MAC به این معنی است که سوئیچ‌های شبکه غیر مدیریتی یک دامنه برخورد جداگانه در هر پورت ارائه می‌دهند.

تصادم زمانی رخ می‌دهد که دو دستگاه در یک دامنه سعی می‌کنند دقیقاً همزمان داده‌ها را ارسال کنند. اگر این اتفاق بیفتد، سوئیچ هر دو بسته را رها می‌کند و دستگاه‌های پایانی مجبور به ارسال مجدد می‌شوند. دامنه برخورد یک مرز شبکه لایه 2 است که در آن دستگاه‌ها می‌توانند یک فریم پخش را ارسال کنند و به همه دستگاه‌های موجود در بخش مذکور دسترسی پیدا کنند.

سوئیچ مدیریتی چیست؟

سوئیچ‌های مدیریتی به کاربران این امکان را می‌دهند که هر پورت روی سوئیچ را با هر تنظیمات دلخواه خود تنظیم کنند و آن‌ها را قادر می‌سازد تا شبکه را از طرق مختلف مدیریت، پیکربندی و بر آن نظارت کنند. آن‌ها همچنین کنترل بیشتری بر نحوه انتقال داده‌ها از طریق شبکه و اینکه چه کسی می‌تواند به آن داده‌ها دسترسی داشته باشد، خواهند داشت.

سوئیچ‌های مدیریتی به طور کلی پروتکل مدیریت شبکه ساده (SNMP) را ارائه می‌دهند، که به کاربران امکان می‌دهد وضعیت سوئیچ و پورت‌های سوئیچ جداگانه را نظارت کنند و آمارهایی مانند حجم ترافیک، خطاهای شبکه و وضعیت پورت را ارائه می‌دهند. مدیران شبکه می‌توانند این داده‌ها را در طول زمان ردیابی کرده و از آن برای عیب یابی و اهداف ظرفیت شبکه استفاده کنند.

پورت‌های سوئیچ مدیریتی را می‌توان به عنوان «ترانک» پیکربندی کرد، فرآیندی که فریم‌های داده را با شناسه VLAN برچسب گذاری می‌کند و چندین فریم VLAN را در یک پیوند واحد منتقل می‌کند. پورت‌های ترانک معمولاً برای اتصال دو سوئیچ به یکدیگر یا برای اتصال سوئیچ به سرور VM که نیاز به دسترسی به چندین VLAN دارد استفاده می‌شود. مدیرها همچنین می‌توانند به طور مجازی چندین پورت را با هم ترکیب کنند تا پیوندهای انبوه پورت را ایجاد کنند که با سرعت دو، چهار و هشت برابر سرعت یک پیوند واحد انتقال می‌یابد.

در نهایت، سوئیچ‌های شبکه مدیریتی معمولاً دارای یک کنسول قابل دسترسی از راه دور - خط فرمان یا رابط وب - هستند که مدیران را قادر می‌سازد تا تغییرات پیکربندی یا تنظیمات را از مکان‌های فیزیکی مختلف انجام دهند.

تفاوت بین سوئیچ‌های مدیریتی و غیر مدیریتی را با یکدیگر مقایسه کنید.

سوئیچ‌های مدیریتی و غیر مدیریتی چه تفاوت‌هایی دارند؟

چهار تفاوت کلیدی بین سوئیچ‌های مدیریتی در مقابل سوئیچ‌های غیر مدیریتی به شرح زیر است:

کنترل و عملکرد
امکانات
هزینه
امنیت

کنترل و عملکرد: تفاوت عمده بین سوئیچ‌های مدیریتی و غیر مدیریتی، کنترل و عملکرد است. از این منظر، تیم شبکه مسئول حفظ و مراقبت از سوئیچ‌های مدیریتی و غیر مدیریتی است. با این حال، تفاوت این است که تیم‌ها می‌توانند سوئیچ‌های مدیریتی را برای مدیریت متفاوت بر ترافیک شبکه پیکربندی کنند. تفاوت‌های دیگر شامل توانایی دسترسی از راه دور به تنظیمات و توانایی نظارت بر دستگاه‌ها با استفاده از پروتکل‌های نظارتی مانند SNMP، NetFlow و سایر داده‌های تله متری شبکه است.

سوئیچ‌های مدیریتی همچنین به یک یا چند مدیر نیاز دارند که پیکربندی شبکه و مفاهیم نظارت و نحوه اعمال این مفاهیم را در پیکربندی سوئیچ درک کنند. سوئیچ‌های غیر مدیریتی بیشتر یک فرایند راه اندازی Plug and Play دارند.

امکانات: ویژگی‌های سوئیچ مدیریتی ممکن است در بین تولید کنندگان و مدل‌ها متفاوت باشد، اما اغلب شامل موارد زیر است:

پروتکل درخت پوشا (STP) از سوئیچ و لینک بدون ایجاد حلقه پشتیبانی می‌کند. چندین نوع STP وجود دارد که معمولاً پیکربندی می‌شوند، از جمله STP سنتی، STP مختص هر VLAN، STP سریع و STP چندگانه.
توانایی اجرای خدمات با کیفیت؛
پشتیبانی از VLAN؛
محدود کردن نرخ پهنای باند؛ و
انعکاس پورت

یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد سوئیچ‌های غیر مدیریتی جدول آدرس MAC است که بالاتر به آن اشاره شد. حفظ جدول آدرس MAC به کاهش تعداد کلی پخش‌های ارسالی کمک می‌کند و تعداد برخوردهای احتمالی در دامنه را محدود می‌کند. این قابلیت همچنین یک تمایز کلیدی بین یک سوئیچ غیر مدیریتی و یک هاب اترنت است.

هزینه: با نگاهی به هزینه، سوئیچ‌های غیر مدیریتی در مقایسه با همتایان مدیریتی خود بسیار ارزان‌تر هستند. با این حال، تعداد کمی از گزینه‌های سوئیچ غیر مدیریتی برای استفاده سازمانی متناسب هستند. در عوض، سازمان‌های علاقه مند به سوئیچ‌های غیر مدیریتی می‌توانند آن‌ها را مستقیماً از سازنده به صورت آنلاین و یا از طریق فروشگاه‌های بزرگ خریداری کنند.

امنیت: ویژگی‌های امنیتی را که سوئیچ‌های غیر مدیریتی نمی‌توانند از آن‌ها استفاده کنند، می‌توان بر روی سوئیچ‌های مدیریتی پیکربندی کرد. این ویژگی‌ها شامل احراز هویت 802.1X، امنیت پورت و VLANهای خصوصی است.

سوئیچ‌های مدیریتی محلی و سوئیچ‌های مدیریتی سرویس ابری چه هستند؟

سوئیچ‌های مدیریتی محلی نیاز به یک مدیر دارند که مستقیماً به شبکه شرکت متصل باشد یا قابلیت دسترسی از راه دور برای دسترسی به رابط مدیریت سوئیچ داشته باشد.

از سوی دیگر، سوئیچ‌های مدیریتی در فضای ابری در محیط‌های ابری عمومی کنترل می‌شوند و فقط نیاز به یک مدیر برای دسترسی به اینترنت دارند. بنابراین، برای شبکه‌های توزیع شده جغرافیایی، یک معماری سوئیچ مدیریتی در سرویس ابری می‌تواند فرایند مدیریت از راه دور را ساده‌تر کند.

نحوه انتخاب بین سوئیچ شبکه مدیریتی و غیر مدیریتی

همان‌طور که گفته شد، سوئیچ‌های مدیریتی گران‌تر از سوئیچ‌های غیر مدیریتی هستند، زیرا به پچ‌های نرم افزاری، به روز رسانی‌ها و - اغلب - یک متخصص ماهر برای پیاده سازی نیاز دارند. با توجه به این مسئله، شبکه‌های پیچیده‌ای که از سرورها، نقاط دسترسی بی سیم، رایانه‌های شخصی و دستگاه‌های اینترنت اشیاء تشکیل شده‌اند، اغلب به گزینه‌های پیکربندی موجود در سوئیچ‌های مدیریتی نیاز دارند.

کسب و کارهای کوچک با چندین دستگاه متصل به احتمال زیاد می‌توانند با استقرار یک سوئیچ غیر مدیریتی کنار بیایند. قابلیت‌های موجود در سوئیچ‌های مدیریتی احتمالاً مورد استفاده قرار نخواهند گرفت، زیرا یک شبکه مسطح واحد به راحتی می‌تواند سطح ترافیکی را که یک شبکه کوچک ایجاد می‌کند مدیریت کند. بنابراین، هزینه اضافی سوئیچ مدیریتی احتمالاً هیچ سود بیشتری برای کسب و کار نخواهد داشت.

اگر کسب و کار شروع به نزدیک شدن به صدها دستگاه کند، ممکن است این سازمان به یک سوئیچ مدیریتی نیاز داشته باشد. در این حالت، توانایی تقسیم LAN به چندین دامنه پخش با استفاده از VLAN می‌تواند عملکرد بهینه شبکه را تضمین کند. به علاوه، کسب و کارهای بزرگ‌تر احتمالاً دارای یک متخصص شبکه فناوری اطلاعات در میان کارکنان خواهند بود که می‌تواند عملکرد، امنیت و ویژگی‌های نظارتی پیشرفته را پیکربندی کند.

امیدواریم که از مطالعه‌ی این مطلب در مورد سوئیچ‌های مدیریتی و غیرمدیریتی لذت برده باشید.